Misschien moet je net als alles goed gaat, links afslaan.

Goedenavond allen,

Het is al erg laat, en ik ben al wat moe. Maar omdat jullie het zijn zal ik even een korte samenvatting geven van de afgelopen week.

Wel, Zondag 12.02.2017 landde ons vliegtuig in Port-Elizabeth. Ik was aan het kijken door het raampje en zag de shacks langs de kant van het vliegveld verschijnen. Het eerste beeld werd meteen vastgegrind in mijn geheugen en ik wist meteen wat me te doen stond. We verlieten het vliegtuig en ik zag ons Nitake al van ver staan, Nita, ook taxita genoemd is ons lief gastmamatje, topvrouwtje dat zeker wel! Nita nam ons mee op een autoritje doorheen Port-Elizabeth en liet ons alvast wat topplaatsjes zien. Daana volgde er niet zoveel boeiends, dus ik ga even verder tot maandag ochtend.

Maandagochtend 13.02.2017, amai, 6uur opstaan, dat ben ik niet meer gewoon. Maar natuurlijk ben ik wel zeer benieuwd om de kinders van Human Dignity Centre te ontmoeten. HDC is het project waar ik tot de paasvakantie mijn zelfstandigestage loop. In dit poject komen de armste kinderen van het Walmer township les volgen. Hier krijgen ze ook verrschillende maaltijden op een dag, dit komt doordat ze thuis vaak geen geld hebben om hun gezin te onderhouden en dus ook niet te voeden.

Nita rijdt door het township, enzoals de dag ervoor zie ik weer verrschillende shacks verschijnen. Mijn hart is al wat gepijnigd, als we aankomen is er niemand te bespeuren en Nita wilt graag een fotoke van ons. En dan ineens aiveerd er een auto met allemaal kinderjes in. Ik zie tientallen lachende gezichten zwaaien en lachen, Anaïs en ik lopen naar de kinderen toe en er is meteen connectie, ik voel me meteen een soort van thuis.

Naarmate de week vorderde zag en voelde ik verschillende dingen. Ik zag dingen die ik nooit eerder met mijn eigen ogen zag, dingen waarvan ik me van binnen  slecht voelde maar waarvan ik toch een lach op mijn gezicht kreeg. Ik heb op een week meer geleerd en indrukken op gedaan dan dat ik vorig jaar op een heel jaar deed. Want weet je, soms als alles goed gaat is het niet slecht om de andere kant op te draaien, en wat ben ik blij dat ik dat deed.

Langs de andere kant was het ook een moeilijke week. Het onderwijssysteem is zoals je misschien wel al weet niet optimaal. De manier van lesgeven hier is soms moeilijk te aanvaaden en pijnigde mijn hart toch ook wat. Ik zie wel dat de leerkrachten het allerbeste voorhebben met de kinderen, ze weten enkel niet goed hoe en wat belangrijk is om de kinderen aan te leren. Maar elke muur kan je veranderen in een deur, dus ik hoop dat ik ze deze doorgang zal kunnen meegeven.

Na een week obserrvatie kwamen Anaïs en ik tot de conclusie dat we graag samen Graad R zouden lesgeven. We hadden ondervonden dat de taal een groot struikelblok is. De kinderen spreken Xhosa, de taal van het township waar ze leven. Omdat de school liever in Graad000(1steklk) en GraadR(3deklk) een stagair wouden was dit jammer genoeg niet mogelijk. Omdat we beiden niet wisten in welke klas we wouden staan deden we lootje trek, ik verloor het spel, en omdat ik niet tegen mijn verlies kan baalde ik, niet omdat ik niet in deze klas wou staan, maar omdat ik verloor :(.  Ik zal dus lesgeven in GraadR, met 23 toppertjes!

En dan nu enkele weetjes over onze vrijetijd. Woensdag gingen we samen met ons gastgezinnetje naar 'Salt'. Een cafetje in Stanleystreet, met de beste coctails van PE, en groot dat die zijn, amai! Ons Nita trakteerde ons, omdat we de afwas deden, ik denk dat we dat nog wat meer gaan doen, hehe.

Op donderdag gingen we naar de Valley merket, een marktje met allemaal drank en eten met livemuziek, zeer gezellig. Natuurlijk moest ik daar een pannekoekje eten, lang leven pannekoeken! Daarna gingen we nog langs 'Barneys' een karaokebar, maar er was geen karaoke vanavond, dus dronken we wat biertjes met de andere meiden van Amava, de VZW waar we met mee zijn, zeker opzoeken!

En dan was het vrijdag, een halve dag stage, dus onze twee schoolgenootjes, die in een ander gastgezin verblijven kwamen een kijkje nemen in onze villa. Jaja, je leest dat goed, met tennisveld, zwembad, alles erop en eraan, bijna een 'allinclusive' vakantie hier. We deden samen een plonsje en daar hebben we Chales ontmoet. Een man die hier ook woont. Volgens ons Nita ' A naughty man'. Hij wilt gaag een foto van ons in de krant, dus binnenkort zijn we famous in Port-Elizabeth!

Na een lekker pizzake was het tijd om het uitgaansleven in PE te ontdekken, we gingen naar de beershack en dronken daar wat local biertjes, en, jawel, duvel! Aan dansjes was er ook geen gebrek! En natuurlijk eindigde onze avond met een duikje in de zee. Ofnee, onze avond eindigden met een gsm vol met sterretjes van ons Anaïs, want ze vond het een strak plan om haar gsm op straat te laten vallen tijdens het wachten op de uber!

Zaterdag deden we een kunstroute in 'Donkin Reserve'. Mooie dingen gezien, veel gewandeld! En voor de moed voor maandag een beetje aan te wakkeren ging ik op mijn hoofd staan, zodat het niet in mijn schoenen blijft hangen. Ook super mooie bomen hier, prachtige natuur, en dan ben ik nog niet eens naar een natuupark geweest, dat gaat vonken geven! Rond half 5 begonnen we te wandelen naar het strand, dat was misschien niet zijn goed idee, maar we zijn heelhuids toegekomen en dan was het natuurlijk sushi en visjes tijd! Njamie.

Zondag was het werken geblazen, we gingen naar winkels voo gerecycleerd materiaal en kregen een hele container om uit te zoeken wat we nodig hadden, paradijs! We knutselden verschillende materialen voor het onthaal en waren hier een hele dag zoet mee. In de avond gingen we teug naar Stanleystreet voor iets te eten en een coctailke te drinken met ons Karen en Jolien! Goed weekendje, dat wel! Morgen terug werken dag dus niet te laat naar huis, dat dachten we toch. We kwamen om half twaalf thuis en moesten nog de laatste zaken voor stage afwerken, en dan eindelijk, slaaap, het was nodig.

Soen & Drukkies, Ek sien julle vinnig!